İstibdâd-2
Semâ-peymâ iken râyâtımız tuttun zelîl ettin; Mefâhir bekleyen âbâdan evlâdı hacîl ettin; Ne âlî kavm idik; hayfâ ki sen geldin sefîl ettin; Bütün ümmîd-i istikbâli
1 Ocak 2021
Menü
Semâ-peymâ iken râyâtımız tuttun zelîl ettin; Mefâhir bekleyen âbâdan evlâdı hacîl ettin; Ne âlî kavm idik; hayfâ ki sen geldin sefîl ettin; Bütün ümmîd-i istikbâli
Dinledim de kalbimin ritmini perperişan Çığlık çığlık üstüne, nefsimde ayn-ı isyan Yanıyor ruhum yanıyor, kor ateşte biryan Gir gönlüme, berd-i selam ol yâ Resûlallah! Beklerken
Hasretini çektiğim, Senden haber bekledim, Çöle yağmur nasılsa, geceye nasıl fecir! Parmaklıklar ardında günü güne ekledim, Hicranım kollarımda, küflü, paslı bir zincir. Uçan kuşlara sordum,
Üzerim korkusu var sözlerimle, Sen sadr u sinesi geniş Sultansın; İştiyakım var sohbete Seninle, Sen benim için biricik cânânsın. Kalb ritmi değişir anılınca Sen, Âh
Kardeşim Midhat Cemâl’e Yıkıldın, gittin amma ey mülevves devr-i istibdâd, Bıraktın milletin kalbinde çıkmaz bir mülevves yâd! Diyor ecdâdımız makberlerinden: “Ey sefîl ahfâd, Niçin binlerce
Derdimi bilen bir Sensin, Derde derman olan Sensin; Sürekli hazan esiyor, Ne olur nevbahar gelsin. Savruluyor tüm yapraklar, Gönül otağında ağyar; Bırakma bizleri Sensiz, Ey
Asra yemin olsun, aldandı insan Meyelân-ı şer ve büyük hüsran Hayal âleminde yüzer milyonlar Yerlerde sürünür nice piyonlar Asra yemin olsun, aldandı insan Ne çabuk
Yıllar sonra yöneldim Senin sevgine, Sevdim diyemem her şeye rağmen yine. O sevgiye yetmez bu yaşaran gözler, İfade edemez onu kuru sözler. Ashabındı sevenlerin en
Cumhurbaşkanlığı makamında Cumhuriyetin Sultan Süleyman’ına Güneydoğu hakkında anlattığımızda Üstad’ın projelerini “Çağları delen fikir!” demişti. Yeni kurulacak ışıktan bir dünyanın mimarı Sayıp dökmüştü kendisinden sonra olacakları
Asırlar geçse de geçmiyor aman, Doldurur gözleri damla damla yaş, Isıtır çölleri, kavurur zaman, Fırat tennur olur, yutar yitirir, Soldurur gülleri, yakar bitirir. Hunbâr olur
