Ah Kalbim!
Ne garip bir şekilde
Geliyor şimdi veda
Bakarsın işte öyle
Gitmeden son bir defa
Mahzundur kimileri
Yorgundur heceleri
Tutulmuş ırmak boyu
Ah gökyüzü kopkoyu
İçinde onlarca sürgün
Eksilirler gün be gün
Terk edilmiş dünlerde
Çatlıyorken...
Yansa da Yüreğim
Bana memleketimi geri verin
Yeniden ümit çiçekleri
Menekşe, gül, lale
Cıvıl cıvıl kuşlar
Eksik olmasın ruhumdan
Rengârenk dört mevsim
Bana memleketimi geri verin
Mavisiz kalan yaşamlar üstüne
İçimde büyüyen acılar üstüne
Okunsun yeniden...
Yeter ki Tebessüm Et
Ne masmavi gökyüzü
Ne coşkun akan sular
Yok artık o bahçeler
Özgürce uçan kuşlar
Görünmez oldu şimdi
Gecelerde yıldızlar
Kayboldu gidişinle
O sımsıcak bakışlar
Dokunsun yüreğinden
Yüreğime acılar
Şaklatsın kırbacını
Çektiğin tüm sancılar
Bir an boş...
Bahar Yağmuru
Sanki her şey bir rüya
Şu dünya sarmalında
Sağanak olmuş bela
Masiva otağında
Ah u efgânda yer gök
Belki de inleyerek
Efsunlar var kalbimde
Başım dik, yüreğim pek
Peygamber çiçekleri
Dokunuyor kalbime
Bir hüznün...
Bir Gece
Merhum Âkif’i rahmetle anarken
On dört asır evvel yine böyleydi mezâlim
Mazlum ne yaman sancıda, zâlim yine zâlim
Dost derken elin oğluna gör bak neler oldu
Aydınlık ufuklar...