Gönlüm ilhamla dolu bu ilkbahar sabahı,
Görür gibiyim sanki yüreğimde Allah’ı,
Ruhun huşȗ içinde vecde geldiği bu dem,
Secdeye varılacak mescittir sanki âlem;
Seccadedir altımda baharın yeşil yüzü,
Ve üstümde kubbedir o masmavi gökyüzü.
Uzayan bu uçsuzluk ve bu masmavi gökler,
Ruhlara sonsuzluğu, ebediyeti söyler.
Şimdi sonsuz ufuklar beni davet ediyor:
Mekânı orda bırak, sineme koş gel, diyor.
Sonsuza gidip varmak gönlümüzde emelken
Açarak korkusuzca ufka doğru bir yelken,
Bırakıp kendimizi bir bahar rüzgârına
Gitsek bu sonsuz ufkun ebedi diyarına…
