Diyalog, iki ya da daha fazla kişinin karşılıklı konuşmasına denir. Kelimenin etimolojik kökeni Antik Yunan dili (Grekçe) olup “dia” ve “logos” sözcüklerinin birleşiminden oluşmuştur. Dia
Sözlüklerin; idrâk, fetânet, delil ve şâhit kelimeleriyle karşılamaya çalıştıkları basîret, kâmus ve ta’rifât kitaplarında: “Kalb gözünün açıklığı, idrâk genişliği, daha başlangıçta iken neticeyi görüp-sezme ve
Trakya’da soğuk bir kış günü idi. Yeni bir aile, annesinin kucağında daha bir yaşına varmamış minik kızı, kendi sırtında çantası, suların çağladığı bir nehri geçip
Kelâm sıfatının yüce bir tecellisi olan Kur’ân, İlahî hakikatlerin beyan edildiği en kıymetli hikmet kitabıdır. Diğer semavî kitaplarda olduğu gibi, içinde Efendimize (sallallâhu aleyhi ve
Bediüzzaman kendi tanımı ile “Yeni Said” olarak adlandırdığı dönemini, Risale-i Nur Külliyatı’nın telif ve neşrine adamıştır. Bu dönemde çoğu zaman talebeleriyle doğrudan görüşmesi mümkün olmadığından
Kur’ân-ı Hakîm’in beyanındaki i’caz yönlerinden birisi de seçmiş olduğu kelimelerdeki inceliklerdir. Bu kelimelerin bütünü, kendileriyle kastedilen anlamı tastamam ifade ederler ve –farz-ı muhal– onların yerine
Âdemoğlu başta hiçbir şey iken sebepler dairesinde bir sperm ve yumurta hücresinin birleşmesi ile ademden (yokluk) deme (kan) döner. Artık insanın, anne karnında, bir tohum
Bir ülke hayal edin. Yüzlerce farklı toplumun bir arada yaşadığı, olağanüstü bir reform ve yeniden inşa sürecinde olan bir ülke. Bir yandan ülkeye akın akın
“Hazreti Muhammed’in [sallallâhu aleyhi ve sellem] söylediği sözler, 1200 yıldan beri 180 milyon insanın hayatına rehber olmuştur. Bu 180 milyon insan da tıpkı bizim gibi,
