Vuslat Ateşi

Gece gündüz aşkının müptelası bu köle
Hasretinle tutuşur yanarım ey Sevgili
Kapına geldim bırakma beni ıssız çöle
İnayetinden boş çevirme şu garip eli

Vuslat ateşi sönsün o dırahşan çehrende
Gel, biricik sevginle dem be-dem pervaneyim
Dîller hep “Hû” ile inliyor seher vaktinde
Âb-ı kevser sun kıtmire dîl-i divaneyim

Ey Nebi, seninle yeşerir vîrâne gönlüm
Aşk şarabıyla uyansın mest-i harâb ömrüm
Dağılır giderim destgîr olmazsan eğer
Hüzün deryasına döner yârensiz geceler

Sana bütün sevgimle doyasıya sarılsam
Ateş-i hicranım diner o nurlu hâlende
Her an aşkınla cayır cayır yanıp kül olsam
Sevda tamburu inler kalbimin bam telinde

Hep hayal edip dursam “Sevgili gelir” diye
Sevinç yaşları süzülür mahmur gözlerime
Teveccühünü lütfet nurefşân ikliminle
Muhtacım kucak dolusu pür-vefa sevgine

Bu yazıyı paylaş