Dua, benim Rabbimle olan halvetim.
Sanki var olan bir tek O (celle celâluhu) ve ben.
Koskoca kâinat ve içindekiler silinip gitmiş gibi.
Dua benim Rabbimle olan dostluğum.
Bilirim ki hiçbir zaman beni bırakmayan O
Her hacetimi her isteğimi bilen ve cevap veren O
Her zaman benim için hayırlı olanı lütfeden yegâne varlık O’dur.
Dua benim Rabbimle olan yakınlığım.
Bilirim O bana her an benden daha yakın
Ama bana düşen,
Dua anları Rabbime olan uzaklığımı onun huzurunda olma şuuruyla aşabilme gayreti.
Dua benim Rabbime iç döküşüm.
O’nunla manevi yaralarıma merhem bulurum
O’nunla sıkıntı ve dertlerimi gideririm, âdeta hafiflerim.
Dua benim Rabbimle huzura erişim.
Bilirim ki beni O’ndan başka kimse anlayamaz
Kalbimin en gizli sırlarına, duygu ve düşüncelerime muttali olamaz.
Dua benim aczimde kuvvet buluşum, fakrımda zenginliği tadışım.
Dua Allah’ın sonsuz büyüklük ve azametinde zerre oluşumu hissedişim.
O Sultan’a muhatap olma şerefim.
Dua benim kulluğun zevkine varışım.
Bazen zamanın durmasını istediğim anlarım.
Dua cismaniyetimin ötesinde kalb ve ruhumun varlığını hissedişim.
Metafizik âleme ve letaifi Rabbaniyeye açılışım.
Dua bazen meleklerden bile sakındığım en gizli hâlim, hiçliğim.
Bazen gözyaşım, bazen de ızdırabım.
Dua benim hiç kıymetini bilemediğim bir silahım.
