Kur’ân-ı Kerim’in bazı âyetlerinde, “deizm” olarak adlandırılan dünya görüşüne işaret eden bahisler vardır. Bu âyetler, Nisâ sûresinin 150 ve 151’inci, Kehf sûresinin 36. ve Mülk sûresinin dokuzuncu âyetleridir. Nisâ ve Mülk sûrelerindeki âyetlerde bazı tarifler yapılırken, Kehf sûresinin 36. âyetinde bu kavram, dolaylı olarak, bahçe sahipleri kıssasındaki şahıslardan birisi üzerinden anlatılmaktadır. İnkârcı topluluklar, Nisâ sûresinde şu şekilde sınıflandırılır:
“O kimseler ki ne Allah’ı tanırlar ne resullerini ve o kimseler ki Allah’ı tanıdığını iddia edip resullerini tanımayarak, Allah ile resullerini birbirinden ayırmak isterler ve o kimseler ki ‘Resullerin bazısına iman ederiz, bazısını reddederiz.’ derler ve böylece iman ile küfür arasında bir yol tutmak isterler. İşte bunlar gerçek inkarcıların ta kendileridir. Biz de bunlar için zelil ve perişan eden bir ceza hazırladık.” (Nisâ, 4/150–151).
Bu iki âyette Kur’ân, deizmin tarifine işaret ederek, Allah ile peygamberlerin arasını açanlara dikkat çeker. Âyetlerde inkârcı topluluklar, dört grupta anlatılmakta olup bunların birisi de deistlerdir diyebiliriz. Âyetlerde bu gruplar kısaca şu şekilde tarif edilir:
