Sözlükte “dolmak, doldurmak; yardım etmek, danışmak” mânâlarına gelen mel’ kökünden türemiş bir isim olan mele’kelimesi “bir görüş ve bir inanç etrafında bir araya gelen topluluk, toplumun ileri gelenleri, seçkinler, fikir danışılan ve görüşleri alınan kimseler”[i] anlamına gelmektedir.
Bu kavram Kur’ân-ı Kerîm’de ise, genellikle kendilerini peygamberlerin karşısına koyan seçkin kimseleri ifade eder ki, bu grubu oluşturan insanlar genellikle inkârcı, kibirli, zalim, küçümseyici, zenginliklerinden dolayı şımarıp azgınlaşmış, inatçı ve alaycı gibi olumsuz özellikleriyle anlatılır. Bu kelime aynı zamanda bilgi, güç, kuvvet, makam, mevki ve lidere yakınlık anlamlarını da içermektedir.
