Kâinat, her an tazelenen ve hiç durmaksızın işleyen bir hikmet tezgâhıdır. Gündüz güneşin altında şahit olduğumuz kudret ve intizam, gece örtüsü serildiğinde de farklı bir boyutta aynı ihtişamla devam eder. Tozlaşma da bu ilahi düzenin muhteşem tecellilerinden biridir.
Bahar aylarının gelişiyle birlikte bitkilerde üreme süreci hız kazanır. Çiçekler, parlak renkleri ve salgıladıkları nektar ile tozlaşmaya vasıta olacak canlıları kendilerine çeker. Arılar, kelebekler ve diğer tozlaştırıcı böcek türleri, kendileri için nektar toplarken bitkilerin polenlerini de bir çiçekten diğerine taşıyarak döllenmeye vesile olurlar. Rüzgâr da birçok bitki türü için önemli bir tozlaşma mekanizması olarak polenleri geniş mesafelere yayar. Nitekim Kur’ân-ı Kerim’de Hicr sûresi 22. âyetin baş kısmındaki “Aşılayıcı rüzgârlar gönderdik.” ifadesi tozlaşma vasıtalarından rüzgârı nazara vermektedir. Fakat tabiatın işleyişindeki mekanizmalar çoğunlukla tek bir sisteme bağlanmaz ve genellikle şartların değişmesine karşı yedek sistemler de kurulmuştur.
