Gökyüzünün
Bir avludur ederi
On adım ileri
On adım geri
Bulutlara sınır olsa da
Kimse hapsedemez
Düşüncelerini
Teller yırtar
Kanatır da bedenini
Sökmeye gücü yetmez
İçinden ümidini
Mescidin
İki ranza arası
Kıyama kalkarsın
Değer bulutlara başın
Rükûda
Lerzeye gelir yer gök
Azametin
Titretir demir parmaklıkları
Hücrenin soğuk betonları
Hasretle bekler alnını
Sen varınca secdeye
Bir kapı açılır adeta
Oradan maveraya.
Sen dört duvar arasında
Doldururken mühletini
Korku susturdu dilimizi
Duramadık arkanda
Söyleyemedik hakikati
Ey kafesteki kuş
Bil ki
Sen özgürsün
Bizler ise birer
Mahkûm-u ebedî…
