Karanlık dehlizinde nursuz geceler
Bilinmez ki sineler neyi heceler
Sanki ölüm uykusuna yatmış gibi
Kayar da yıldızlar bir bir sönüp gider
Ne mehtap görünür ne bir ses duyulur
Faniye râm olanlar onda kaybolur
Sanki hep dünyada kalacakmış gibi
Divane başlar bir bir aldanıp gider
Sabah olmaz sanır saraydaki cüceler
Ne de çabuk biter maytaplı geceler
Sanki mevsim bahar kalacakmış gibi
Nadanlar kışta bir bir yıkılıp gider
Bir ömür geçer de uyanmaz niceler
Tükenir ömür sermayesi inciler
Sanki anasından yeni doğmuş gibi
Üryan kalır da bir bir çürüyüp gider
Ecelle uyanır, sabah oldu sanır
Ruhu ötelere ulaşır, yol alır
Sanki “Ah keşke!” çığlığı atmış gibi
Secdesiz başlar bir bir savrulup gider
Hak âşıkları her dem “Hu, Hu” heceler
Alnı secdede ârâm edip geceler
Sanki kurtuluş muştusu almış gibi
Aşkın deryasına yelken açıp gider
