Hayatın acemisi
Her yerin yabancısıyım
Bundandır
Gönlün hükmü hüzündür bana
Kırılır kanadım
Acı gördüğüm vakit
Bulurum kendimi ağladığımda
Üşürüm
Yalnızca soğuktan değil
Terlerim her mevsim
Yâ nasip!
İnsanlar içinde hayat zor
Görürüm
Ve fakat olmuyor selamı kesip…
İnsanım
Korkarım kötülüklerden
Cesurum
Zalime gözüm kara
Huzur ister kalbim
Ama ne mümkün
Ölürüm kahrımdan haksızlıklara
An olur
İçim içime sığmaz sevinçten
An olur
Çöker başıma dünya
Dualar ederim öyle duru öyle içten
Dua kulluğumdur
Huzurum dua
En insan hâlimdir dua ve secdem
Bazen bir kuyuyum
Çölde yalnız
Kervanlar gelir geçer gözümden
Birkaç yudum su alırlar
Hepsi bu
Kırık dökük birkaç mısra nev’inden
İsmim yok
“Sessiz yaşıyorum
Kim beni nereden bilecektir”
Hicret diyorum
Giden gitti ben kaldım bir
Ömür kederdir ancak
“Âlemde her ne var aşk imiş”
İki isim yeter insana
Yan yana en güzel dizilmiş
İnsanım
Nisyandır künyem
Acziyettir her yanım
Mademki böyleyim
Kalır mı kararım
Dünyaları verseler
“…gamım gitmez, nedendir?”
Gamsız bir kul var mıdır, sorarım
Hayatın acemisi
Her yerin yabancısıyım
İnsanım
Kâinat devreder benden yana
Gördüm ki
Sevinçlerim akşam vakti gibidir
Bundandır
Hüzün kattım mısralarıma
