Prof. Dr. Maurice Bucaille
“Hazreti Peygamber’in vefatını izleyen 12–24 yılları arasında halife olan Hazreti Osman’ın yönetiminde gerçekleştirilen Kur’ân metninin son mukabelesi, onun parçalarını bizzat ilk vahyolundukları sırada öğrenip, ondan sonra da devamlı olarak okumuş olan ve böylece metni ezberlemiş bulunan şahsiyetlerin kontrolünden geçmiştir. Bilindiği üzere metin, o zamandan beri tam bir titizlikle muhafaza edilmiştir. Kısaca söylemek gerekirse, Kur’ân metni için aslına uygunluk bakımından hiçbir problem yoktur.
Kendisinden önceki iki Vahyin arkasından gelen Kur’ân, sadece, –müteaddit insanlarca kaleme alınmasının alameti olarak İncillerde bulunan– olaylar arasındaki çelişkilerden uzak olmakla kalmaz; ayrıca tam bir tarafsızlıkla, onu bilimin ışığında incelemeye girişen kimseye, ‘çağdaş bilimsel sonuçlarla mükemmel bir uygunluk’ şeklinde özetlenebilecek, kendisine has özelliğini de gösterir. Dahası var, kitabımızda ispatladığımız üzere onda, bilimsel türden öyle açıklamalar bulunur ki, Hazreti Muhammed’in çağında yaşamış herhangi bir insanın, onun yazarı olabileceğini düşünmek mümkün değildir. Bilimsel sonuçların, şimdiye kadar açıklanmayan bazı âyetleri anlama imkânı vermesi de bunu gösterir.
…
Hazreti Muhammed’in yaşadığı çağın bilimsel bakımdan durumu sebebiyle, Kur’ân’da bilimsel yönü olan açıklamaların çoğunun, insan eseri olduğunu kabul etmek mümkün değildir. Bundan ötürü Kur’ân’ı, vahyin ifadesi saymak tamamen yerinde olduğu gibi, bundan fazla olarak, (Kutsal Kitaplar arasında) onun tamamen mümtaz bir mevkide bulunduğunu kabul etmek de gerekir; zira Kur’ân metninin, vahyolunduğu tarzda aslına uygun kaldığı muhakkak olduğu gibi, onun, çağımızda incelenen bilimsel açıklamalarının, beşerî izaha meydan okuduğu da ortaya çıkmaktadır.”[1]
Dipnot
[1] Prof. Dr. Maurice Bucaille, Tevrat, İnciller Kur’ân-ı Kerim ve Bilim: Çağdaş Tabiat Bilimlerinin Vardığı Sonuçların Işığında Kutsal Kitapların İncelenmesi, ön söz ve notlarla Fransızcadan çeviren Prof. Dr. Suat Yıldırım, İstanbul: Işık Yayınları, 2005, s. 353–354.
