Tolga Bey ile fakir ve yetim çocuklara yardım için açılan bir okuma salonu vesilesi ile tanışmıştık. Kendisi orada gönüllü matematik öğretmenliği yapıyordu. Sponsorlardan bazıları eski öğrencilerim olduğu için onlarla birlikte bu kurumları sık sık ziyaret ediyor ve çocuklarla vakit geçiriyorduk. “Kalbinin yumuşamasını istersen, yoksulu doyur ve yetimin başını okşa.”[i] hadis-i şerifinin fehvasınca bizim kalblerimizin de yumuşadığını hissediyorduk.
Tolga Bey sağlık memuru idi, ama işinden kalan vakitlerinde öğretmenlik yaparak bu çocukların geleceği adına bir faydası dokunsun istiyordu. Onun mütevazı hâli bize çok tesir etmişti. Konuşurken samimiyetini hissediyorduk.
