Prof. Dr. Kahtan Arslan

Ben de isterdim serbestçe seyahat etmeyi; tren yolu boyunca uzanan o güzelim ormanları, renk cümbüşü dağları, her dem birbirinden eşsiz tablolara bürünen gökyüzünü hayret...

Bir gece ansızın evimiz, bir caninin evi gibi basıldı, çocuklarımız bir köşede ağlaşırken beni kelepçeleyip götürdüler, günlerce nezarethanede beklettiler. Suçsuz yere aylarca, yıllarca hapishanelerde...

Sessiz sözcüklere sakladım gülşeni Gözlerin içinde büyürken o eski seni Issız bir limana sakladım yeni benliği Korkarım çıldırttı büyüttükçe şenliği   Anladım en yüce ismiş o kara bulut Denizler...