Safi Fenni

Sabah Kur’ân okurken, Pencereye kanadı, Değmişti bir kumrunun, Ağzımda umut tadı. Rahmanî dokunmaysa, Ne güzel olur elbet. Ruhum boğulmuş yasa, Bana gerekli ebed… Ne çok ihtiyacım var, Bir küçük tebessüme. Bana bunu sun ey...

Ruh ol cismim, ruh ol kalbim, eğlenme, Kâinat ruhanî âleme bakar. Onun çizgileri sinmiş her deme, Her bir şey mânâyla bir olmuş akar. Allah’ın kitabı kâinat yurdu, Ruhanî olmuştur...

Bir kul secdelerde inliyor Rabbim, Kurtuluş diliyor merhametinden. Olmuştur yüreği hep dilim dilim Affet ne olur, affı seversin Sen. Yemeye içmeye kalmamış iştah Yanıyor ey Rabbim, yanıyor her an. Dudağında...

Korona “Kur’ân’a dönün!” diyor, bak, Ezeli kelama yöneltin gönüllerinizi. Ondadır asıl huzur, ondadır asıl şafak, Ona rapt edin gönül ve de dillerinizi… Kapanın evler içre, alın raflardan onu, Okuyun...

Bırakma kulunu yüce Allah’ım Günahkâr yüzüme bakıver bir kez Siliver yüzümden kiri Allah’ım İmdat istiyorum Senden ama tez Yürek ölümüne düşürme beni Solmasın şu kalbim soldursan teni Bir ufka erdir...

Benim bayramım dostlar sizlerle birlik olmak, Ruhumdan ruhunuza seyahat etmek bayram. Dünyanın her yerinden gelen selamla dolmak, Sizinle olunca da bana çileler ne gam… Hizmet aşkıyla koşan sizlerle...

Girdik dikenli bir yola, Dönmemeye karar verdik! Hep beraber ve kol kola, Gül kokulu bir seherdik!   Işığımız Kur’an’dandır, Nurlarımız Rahman’dandır, Bizi tutan Yaradan’dır, Karanlığı yere serdik!   Kin ve öfke yok bizlerde, Kevserler çağlar...

Amerika’dayım; kızımın yanında… Sımsıcak bir iklim. Havalar değil sıcak olan. Kızım ve damadım. Hele İhsan ve Orhan… “Dede dede” diye atıldılar üzerime. Onları sardım...