Bilirim yangınlar var
Yüreğinin içinde
Bilesin yangınlar var
Yüreğimin içinde
Çoğalır hep mevsimler
Şimdi Çin’de Maçin’de
Hicranlar yüreklerde
Düşülmüş bin bir derde
Ne çok varmış talihsiz
Günler belli belirsiz
Öyle birikmiş keder
Bir o kadar derbeder
Üç günlük dünya için
Bu hırs, bu öfke niçin
Zaman böyle akarsa
Ateş ruhu sıkarsa
Bilmem kimler kaybeder!
İnsan nasıl sabreder
Acılar var âlemde
Yürekler dar elemde
Başlar dönünce küle
Bahçe kalmadı güle
Kimler tutar yasını
Görür mü başkasını
Zindan olan zamanda
Yangın çıkan harmanda
Çoğaldı gün gün hüzün
Pörsüdü her gün yüzün
Gönül kendini saldı
Bitmeyen ah ne kaldı
Vîrana dönen yurtta
Sus-pus diller sükûtta
Hayâ göçmüş güneşe
Zihinler müşevveşe
Teslim olmuş ne varsa
Savrulmuş parsa parsa
Çöllerde kalmış gibi
Görünmez ufkun dibi
Bir el ruhları sarsa!
Rabbin sana hep Yâr’sa
Çatlasın şimdi sabır
Huzura öyle varılır
