Anlayana bir şimşek Senin bakışın,
Gözlerinin içinde öteden bir nur;
Bir ışık olup sinelere akışın,
Oluyor üfül üfül esen bir huzur.
Büyülüyor Efendim Senin sözlerin,
Ruh şahlanıyor sözündeki sihirle;
Ötelerdendir Senin söylediklerin,
Mühürlüdür o sözler lâhût mührü ile…
Anlamadı bu büyüyü akl-ı beşer,
Görmedi görmeyen kendi gözlüğünden;
Beyanın letafeti tıpkı bir kevser,
Mahmurdu içenler onun lezzetinden.
Nûş eden mest olmuştu ışık çağında,
Mey meşk ediyorlardı hep bir ağızdan;
Nağmeler vardı bahçesinde bağında,
Duyulmadık seslerle kemandan, sazdan…
Yanabilsek bizler de külsüz-dumansız,
Karışsa âhlar bülbül nağmelerine;
Oluveririz mekânsız ve zamansız,
Döner âhlar Ashâb inlemelerine…
***
