Duyurdun yine kendini bir gece,
Keşke duyabilsem Seni her gece!..
Gömülsem her dem irfan deryasına,
Olsa o evkât benimçün pîr gece…
Duysam ruhumda öteler sesini,
Duyanlar gibi melek nefesini;
Kâse-i aşkının meyine kansam,
Kırsam nefsin yalancı kâsesini…
Olabilsem her zaman kalbi kırık,
Gönülde heyecan dilde hıçkırık;
“Ben kalbi kırıklarlayım!”diyorsun,
Maiyyet lütfet, kalmasın ayrılık!..
Ötelerin şafağı söktü bile,
Kerem kıl, düşürme başka bir ele!..
Yitirmeyeyim vuslat ümidini,
Salma beni ağyârmış gibi öyle!..
Girmesin bu gözlere başka hayâl!..
Yaşamasın gönlüm öyle pür-melâl;
Olursa teveccüh, diner âlâmım,
Sun kıtmîr bendene öyle bir zülâl!..
***
