Sensiz geçiyor yıllar ey Sevgili nerdesin?!.
Uzak kaldık biz Senden, Sense hep kalblerdesin;
Bir gülsün, bir bülbülsün, hiç dinmeyen nağmen var,
Yaşıyorsun her çağda ve her an dillerdesin…
Hayaline bend oldu bendegân gönülleri,
Seni yâd ediyor her an onların dilleri;
Dünya sevdalıları dünya deyip dursunlar,
Sensin aşk erlerinin biricik emelleri…
Bizler birer bendegân, Sen ise bir sultansın,
Dudağının şerbetiyle dertlere dermansın;
Senin nur iklimin âleme dâru’l-emândır,
Sen bütün kapı kullarına cansın, canansın…
Uzat ümitbahş elini yolda kalmışlara!..
“Çağ çağ!..” diyerek gidip gaflete dalmışlara;
Takılıp kalmasın “Sen” diyen asla yollarda,
Bend olmasınlar dünyaperest aldanmışlara…
Canımız Sen, cananımız Sen, gel bize can ol!..
Gönüllerimiz Senin tahtın, o tahta kurul!..
Şeytan cirit atıyor düşünce dünyasında,
Arkasından sürüklenen her çağdan daha bol…
***
