Erenler ne varsa gönül burcunda, Başka zirvelerde çukurlar dolu. Yüreğin nefesi aşkın ucunda, Gözü, özü, sözü hep nurlar dolu. Ermemişse insan fakirdir daim, Umutsuz, kalbi
Bakma gözlerime sen mahzun mahzun, Kalbime damlalar koyma nilüfer. Hayat andan kısa; sonsuzdan uzun, Kalbimi hüzünle oyma Nilüfer. Al beni göllere yaprak ve su et,
Bil ey yolcu Cümle gurûb bir tulûa gebe Bir revnaktar tılsım-ı bahar gerek İbret al kâinattan, kavânînden Ademe terk olunan her bir habben Bir
Giriş İnsanı diğer canlılardan ayıran özelliklerinden birisi de düşünmesi, akıl yürütmesidir. Akıl insanın üç temel bölümünden birisi olup diğer ikisi ise kalp ve bedenidir İslam
Perde perde büyüyen o kahırlı efsun Renkler çalıyor üst üste geceye Her düş gibi sisli puslu o efsun Perdeler üzerinde yürüyor geceye Saatler mi
Dünyaya açmadan masum gözünü Kör zindan seni de tuttu Safiyem Yel devirsin münafığın sözünü Milyonlar bal sanıp yuttu Safiyem Ağzımda misafir Şevval orucu Kem söz
Ulu dergâhına açtım elimi Sanadır kalplerin niyazı Rabbim Ya ıslah ya kahret kanlı zalimi Zayi etmesinler Muaz’ı Rabbim Gönüller yas dolu, omuzlarda yük İç
Sussun bütün cümle âlem Dalında gül Bağımda bülbül konuşsun Dert diye sardıklarım İçime attıklarım konuşsun Sussun cümle âlem Dalında gül Bağımda bülbül konuşsun Sussun
Darbe! Bir yaz günüydü Ayten Aylardan temmuz hatta Önce kavruldu kalbim Sonra Külahımın üstünde Eridi dünya Gaybubet Ki ben bir gurbete yazgılı Tam da
Bin çileye göğüs gerdi adaşın Izdırabın Dost’a ayan Bilâlim Mundar olsun, huzur nedir bilmesin Seni bu hallere koyan Bilâlim El unutmuş kıymetini insanın Rabbimin
Afrika’nın bir ülkesinde öğretmenlik yaparken çok değer verdiğim, kendisine “Siyah İncim” dediğim bir öğrencimden bahsetmek istiyorum. Büyüklerimizden sürekli şu sözleri duyardık: “Eğer bir insanın kalbini
(Merhum Gökhan Açıkkollu ve değerli ailesine ithafen…) Hep ansızın olur akrep sokması Çok revaçta adaletin çakması Mülhid felsefenin kanlı dogması Seni de bulacak, açık kollarım
