Ölüler ve Diriler

Ölüler ölmüş gitmiş imandan uzak yerde
Diriler hep diridir imanlı yüreklerde

Hayata karşı şevki kalmamış imansızın
Şevk doludur imanlı çünkü Allah’a yakın

Coşuyor umut ile kucaklıyor âlemi
İman ile siliyor kalbden bütün elemi

Sabah uyanır, aşkla durur dîvâna hemen
Gün boyu toplar sanki bahardan gül, yasemen

Çalışır ötelere göndermek için sevap
Gündüzünde güneş var, gecesindeyse mehtap

İmansız böyle değil; yılgın, ürkektir her an
Yorulur çalışınca, yüreğinde kalmaz can

Ölmek ister, yaşamak onun için zordur zor
Daima yüreğini yakar yokluktan bir kor

İmanlı hep gülümser, hayat der bir çekirdek
Çalıştıkça sonsuzda filizler yeşerecek

Bir taşla iki kuşu avlar imanlı insan
Dünya için çalışsa Cennet yeşerir ondan

İmansız der ki dünya asıl maksadım benim
Burasıdır sadece keyf sürdüğüm âlemim

Çalsam çırpsam ne olur önemli olan keyif
Nasıl olsa hesap yok, niye çalışsın herif

Ah of’larla geçecek bütün hayatı onun
Yaşama sevinci mi kalır içinde bunun

Namazla nurlandırır şevkle imanlı ömrü
Çalışır ve çabalar elmas eyler kömürü

İşte böyle ey dostum imansız ve imanlı
Biri ölmeden ölmüş, biri ebedî canlı

Not: Yirmi Birinci Söz’den ilham alınarak yazılmıştır.

Bu yazıyı paylaş