Dua dolu bir yürek nasıl ağlarsa arşta,
Dökülür nice damla, nice yağmur göklerden.
Bir inilti duyulur bin bir ümitle ferşte,
Ağaçlar kevser içer metafizik köklerden.
Bu yağmur “Allah” diyor, Hakk’ı tasdik ediyor,
Her damlasında rahmet iner bu damlaların.
Sanki göklere doğru yanık dua gidiyor,
Cennet kevseri olur garip kullara yarın.
Ben bu yağmuru gördüm bir başka yağıyordu,
“Yaradan unutmadı kulunu!” dercesine.
Göklerden nice melekler müjdeyle ağıyordu,
Değiyordu her kulun yakaran nefesine…
