Bir destan yazılmalı asrın felaketine
Duygular cem olmalı dehrin helaketine
Sanki bir kâbus çöktü ülke saadetine
Milletim kan ağlıyor yediden yetmişine
Bir değil iki deprem yedi derecesine
Enkaz altında kaldı yaşlıdan bebesine
Artçılar takip etti, vardı yüzlercesine
Feryat figan ulaştı göklerin ötesine
Dayanmaz bu yapılar yedinin şiddetine
Yüz binler mârûz kaldı yeryüzü hiddetine
Düşen bir bomba sanki gece sükûnetine
Bir kıyamet sahnesi geldi gözler önüne
Dünya tek yürek oldu bu deprem âfetine
Koştular her diyardan yardımın erdemine
İnsanlık imtihanda, bakmaz milliyetine
Enkaz altında canlar, kefen yetmez defnine
Vakit yetersiz kaldı depremin bölgesine
Sağ kurtulanlar bile ağlarken ölüsüne
Ateşe düşen yanar, gayrısı öylesine
Dertsiz ve kaygısızlar bakar hâlâ keyfine
Mazlumlar şehit oldu, söz yetmez zalimine
Mallar sadaka oldu bâkî ötelerine
Yetim kaldı çocuklar, emanet milletine
Sema gözyaşı döker yerin ürpertisine
Rabbim koru ülkemi bir daha böylesine
Mârûz bırakma bizi âfetler gölgesine
Ders almayı lütfeyle milletin her ferdine
Rahmet eyle ölene, merhamet dirisine.
