Şafak vakti gökleri sararken saba bir ses
Uyanırdı varlıklar, kalbler coşup taşardı.
Âb-ı hayat ufkunda dipdiriydi her nefes
Mescitler tıklım tıklım, saflar bini aşardı;
Şafak vakti gökleri sararken saba bir ses.
Dillerde sena ile aksederken gür ezan
Donanıp duhâlarla, kemal bulurdu zemin.
Hakk’a nâzır uşşaka, damga vururdu zaman
Emre âmâde idi, kıblede cümle mümin;
Dillerde sena ile aksederken gür ezan.
Cihana can katarken rast makamı bir tekbir
Gün guruba meyledip sönmeye yüz tutunca.
Arınırdı gönüller, ne pas kalırdı ne kir
Rahman’a sığınırdı kul emri unutunca;
Cihana can katarken rast makamı bir tekbir.
