Bir sabah, İstanbul’daki bir öğrenci evinde, Azerbaycan’dan birkaç gün önce gelen bir matematik öğretmeni ile karşılaştım. Yarım saatten fazla sürmeyen sohbetimizde, onun başarılı ve yetkin bir öğretmen olduğu hemen anlaşılıyordu. Ona buraya neden geldiğini sordum. “Afrika’da yeni açılacak bir okulda, öğrencilerin seviyesini yükseltmek ve matematikte uluslararası ödüller kazanabilmeleri için ders vermek üzere seçildim.” dedi. Bu basit idarî karar, aslında Hizmet okullarının yaklaşık yarım asırda elde ettiği başarı hikâyesini özetliyordu. Bu başarı, Fethullah Gülen’in 1975 yılında işaret ettiği eğitim vizyonuna dayanıyordu. O tarihte “yeni insan”ı yetiştirmek için ihtiyaç duyulan dengeyi sağlamanın yollarını gösteren Gülen, tespitlerinde gerçekçi ve umut aşılayan bir yaklaşım sergilemişti.
İstenen Denge
