Kur’ân-Kerim’de Târık sûresinde ilk üç âyette astronomik açıdan değerlendirilebilecek gök cisimlerinden bahsedilirken 4. âyette insanların yanındaki meleklere dikkat çekilip 5., 6. ve 7. âyetlerde birden gökler ötesi makro âlemlerden enteresan bir şekilde normo âlem olan insanın yaratılışına geçilmektedir:
“Öyleyse insan neyden (hangi evsafta ve mahiyetteki maddeden) yaratıldığını bir düşünsün? O bel ile göğüs nâhiyesinden çıkan, atılan bir sudan yaratıldı. (Târık, 86/ 5-7)
