Derdimi bilen bir Sensin,
Derde derman olan Sensin;
Sürekli hazan esiyor,
Ne olur nevbahar gelsin.
Savruluyor tüm yapraklar,
Gönül otağında ağyar;
Bırakma bizleri Sensiz,
Ey o candan vefalı Yâr.
Şu sopsoğuk sonbaharda
Musibetler var art arda;
Bir tebessüm et bizlere!
Ersin gönüller murada.
Yelkenler hep Sana doğru,
Gönüller Cânân’a doğru,
Kapın aç bize ne olur!..
Tut ellerden dile doğru!
Bir ıtır var esen yelde,
Sensin hep dilde gönülde;
Kırılmasın bu ümitler,
N’olur duyulsun her telde…
***
