Kalbim kırık insan kardeşlerime
Ne hâlden anlar ne hatır bilirler
Kalem kırık iman kardeşlerime
Zulümden ne ürker ne irkilirler
Gözyaşına kana bigâne kalıp
Yiyip içerek rahat nefes alıp
Ucuz cennet hayallerine dalıp
Hakkın huzuruna nasıl gelirler?
Kitap bir, kıble bir, din birdi hani
Allah adı dilde zikirdi hani
Akraba komşu sevilirdi hani
Zan, imanı kalbde nasıl belirler?
Bu kâfir, münafık demek birine
Kolay mı öyle gerine gerine
Bir an koy kendini onun yerine
Kötü zan insanı inan zehirler
Allah için sevmedikçe mümini
Gömmedikçe kıskançlığı ve kini
Burda ekmedikçe cennet ekini
Cehennem yurdu olmaz mı kabirler?
Kelâm uzun kalem kırık sevdiğim
Kalbim üzgün eşim dostum saydığım
Bu ne ki üç beş satıra yaydığım
Daha desem çok kırılır hatırlar
İşimiz hatır gönül kırmak değil
İnsanı insandan ayırmak değil
Zulmü Hak adına kayırmak değil
Derdim o: Dost beni nasıl hatırlar?
Garib sen bu sözü tadında bırak
Daha olmadın insanlığa çırak
Zaman kısa yol uzun menzil ırak
İbret sana mezardaki yatırlar
