Öldür beni benliğimle, dirilsin
Şahlanan gönlüm yalnız Sen’i sevsin;
Ruh dünyamda hep cemâlin tüllensin,
Ağyâr alakası silinip gitsin…
Gönlümü hep teveccühlerle kuşat!..
Ruh kapılarını ağyâra kapat!..
Vicdan hep Seninle inlesin mutat,
Sevda bilmeyenleri yokluğa at!..
İsterim Mecnun gibi inlemeyi,
Düşmesin dile hiç niçini-neyi;
Ve duymasın âlem inleyen ney’i,
İnletse bile ervâhı-meleği.
Budur derman gönlümdeki yaraya,
Girmesin ağyâr düşünce araya;
Takılmasın ruhlar aka-karaya
Ve Cennet’teki müdebdeb saraya…
Ferhat gibi “Şirin” desin inlesin,
Ey Sevgili, o tek sevgili Sen’sin;
Bir kısım nâdânlar ne derse desin,
Sen Kıtmîr için en büyük emelsin.
***
