(Mehmet Ali Şengül Hocamızın aziz hatırasına…)   Muhabbetten, sevgiden bir sebildi “Göz aydınlığı” baldan tatlı dildi Milyonların kalbindeki kandildi Bir yiğit insandı Şengül Hocamız Ahde

Her kıtada mahsul veren ağaçtır Her dilde, her dudakta yeni tattır Yedi veren, yetmiş veren başaktır Ümidi mayalar hicret kuşları Allah rızasıdır derdi gayesi İmanıdır

Gülleri taşlayan kalabalıklar Serap denizinde yüzen balıklar Yolunuzu bekliyor mezarlıklar Sabırla tevekkülle kanatlandık Yurdumuzdan yuvamızdan olduk biz Yaban elde daldan dala konduk biz Hazan yemiş

Döndürdüler baharda hazan vurmuş yaprağa Gömdüler diri diri masumları toprağa Gözü dönmüş nadanlar kıydılar insanlığa Bir Yusuf daha göçtü zulme maruz kalarak Çileden işkenceden payını

Sorgu sual etmeden evimize daldılar Suçlayıp ihanetle, hücreye kapattılar Her türlü işkenceyi utanmadan yaptılar Allah var, âhiret var, kula minnet eylemem Baharda hayallerim çiçekli bir

Hesabını, kitabını sağlam tut Kusur bulma, kusur kapat ey nefsim Yapıp ettim deme, hepsini unut Kusur bulma, kusur kapat ey nefsim Hikmete râm ol, bırak

Yusuflara… Kapkaranlık gecede gökler yarıldı birden Bizleri can evinden vurdular anneciğim Depremlerle art arda yer oynadı yerinden Kol-kanat bırakmadı kırdılar anneciğim Lâl kesildi vicdanlar, kör

Yerlerde sürüm sürüm kardeşlik düşüncesi Aşk u şevkin duyulmaz, görülmez emaresi Korkudan çıkmaz oldu, hakkın hukukun sesi Hasret kaldık Ey Nebi, hasret kaldık Ey Rasûl

Kimsenin doğrusuyla eğrisiyle uğraşmaz Suçlamaz hiç kimseyi eksik kusur aramaz Yürüdüğü Hak yoldan bir milim dahi şaşmaz Soluk soluğa koşar durmaz gönül insanı Daima ölçüsüdür

Geçmiştik ana yurda Balkan savaşlarında Nice kurban vermiştik Meriç’in sularında Adsız namsız şehitler yatıyordu koynunda Geçti bahar, bitti yaz, şimdi hazan mevsimi Yollardaydı mazlumlar tekrar

Yaşlar akar yıllardır o sımsıcak yüzünden Bir abide gibisin bugün dertten hüzünden Yürürsün adım adım bir kutlunun izinden Yiğidim öz yurdunda seni sürgünde gördüm