İsyan ahlâkının mütecessid hâli İsmiyle müsemmâ Âsiye annem   Alâyışlı melâbis içinde çalım atarak Firavunun yanı sıra yürür Âsiye Annem   Mâmeleki dillere destan şöhret-i

Bir dirilişe vacib ol ihya-i hayâ Ba’sü badel mevtin suru ihya-i hayâ Heyhat cümle arsızlara hicab biçer hayâ Vicdanların can suyu ol ihya-i hayâ Bir

(Efendimiz sallallâhu aleyhi ve sellem için…)   Bülbül ol daim dertli nağmeler ede, derdi aza Nice cevr u cefa etse de gül, âşık bu işve-i

(Tesbih-i zeytine dair)   Böyle iltifat görmemişti habbe-i zeytin Yûsuf medresesinde insaniyete vâslola Meşkhânede ellerden dilleri körükleye şevkin Kâh bu dem der kavrula, kâh der

Gülşenimizi müteselli nâğâmâtın eylesin hûn Yıkık hülyamızı mamur et ey Tayr-ı Humâyun   Ey makam-ı Mahmûd şefaat-i uzmâ sâhibi! Ey Ulu (sav) Kaldırıver artık perdeyi

Rahmân’ın has kullarından cühelâya selam düştü Hud’a’nın parlattığı meşaleden mızraklar Tâ devr-i risâletten mayalandı havsalan Fâtih-i Mekke (sav) altında ak kısraklar Ak yolundan mülhem hamlene misal

Seni ki ferasetin fersin gözüne Lehvi mahfuzda şekillenirken fıtratın Örse damlayan gözyaşların çelikleştirmiş iradeni Gecenin sükûnu yansırken zülüflerine Heybetin benliğimi ezer Manolyam   Kar yağmış

Bir gül goncası âdeta çehresi hâle oğul  Kıssa bu ya Bize düştü almak hisse Bir baba ki ‘Ebun Rahîm’ nâm yüreği memlû hiss Cân u

Bil ey yolcu Cümle gurûb bir tulûa gebe Bir revnaktar tılsım-ı bahar gerek   İbret al kâinattan, kavânînden Ademe terk olunan her bir habben Bir

Sûzân Hâcerî   Gelinim duvağına yüce dağdan kar mı düştü Ellerinde kalan çiçeklerine nârından hâr mı düştü Parıl parıl parlayan eteklerine yıldızlar par mı düştü

Sûzân Hâcerî Derdimi tasamı seccadem anlar Söyle yiğidim nasıl tebeddül eder nûra zalamlar Yiğitler leyâlîdir, derdinden leyl anlar Leylâ olup sancıyla kıvranırken biter cümle evhamlar