Sen Kalender! İnsanlar bilirdin Yarım kalmış hikâyeleri Yüreği pamuk İnsanlar bilirdin Müşfik şefkatli nahif! bir o kadar da zarif! Her biri hiçbir şey ... gayrısı Kalmadı şimdi sana Sen Kalender! Avcunda bir kuş gibi Taşıdın yüreğini Çorak topraklardan Korudun sevgini Dün, bugün ve yarın "Sen de geç anladın Taşın sert olduğunu" Sen Kalender! Bir şafak sonrası Düşerken gölgesi gölgene Demir parmaklıkların Bestesi yüreğinde: "Şu Metris’in önü!" Uzun da değilmiş meğer! Gerçek: dört duvar arası! Gerisi yalan. Sen Kalender! Şiirleri... Hani şu "Kuklacı" Sevdiğimiz, dost bildiğimiz Bir ağustos böceği bir karınca Bir sokak kedisi bir insan işte! Sen Kalender! Müşfik kolların boş kaldı şimdi Durgun denizlerde Ne fırtınalar kopuyor Yok artık yüreğinle d/okuduğun kitaplar Yok artık uçsuz bucaksız mavilik Elinde kalan bir avuç gökyüzü Ve bir nehir uğultusu Kavuşmayı bekleyen Kulaklarında tın tın Sen Kalender! Meğer ne çok şey olmuşsun! Oysa sen her zaman Hiçbir şey olmayı severdin Hiçbir şey Sen Kalender! “Kuklacı” şiirinden mülhem...
Menü
