Arzım ey dost hevâîlik içindeki hâlim,
Bırakmadı yakamı hiçbir zaman o zâlim;
Haşyetle ürpermesi kalbimin tüm âmâlim,
Aşk u iştiyaktan mahrumiyettir melâlim.
Geçsin ayrılık demleri birer serap gibi,
Cayır cayır yansın ciğerlerim kebap gibi,
Doğsun teveccüh günü gökteki mehtap gibi,
Kuşatsın benliğimi sevgin âfitâp gibi…
Hep bülbül sesleri duyayım gönül bağından,
Tutuşturulsun mumum Senin öz çerağından;
Her yanda revh ü reyhan essin ışık çağından,
Duyalım duyan gibi Habîb’in dudağından.
Savrulsun riyâhla sararmış bütün yapraklar,
Kuvve-i inbâtiye elde etsin topraklar,
Hep hayat zemzemesiyle çağlasın ırmaklar.
Gelip otağlar kursun o çehresi apaklar…
Keremler kıl ey Yâr, bırakma bizleri yolda!..
Kurtar bendegânı, sürünmekte sağda solda!..
Izdırapla inliyorlar canları dudakta,
Destigîr ol onlara ne olur son durakta!..
***
