Hüzün, Nebi (sav) dilinde, sevinci de kapsıyor,
En mutlu anda bile, gözden yaşlar akıyor,
Değil mi ki bizler hep, çileyi rahmet bildik,
O “mukaddes hüzün” ki, bize çok yakışıyor.
Bütün duygular bizi, hüzne doğru çekiyor,
Anne, dostlar ve sıla, gözümüzde tütüyor,
Vatan da kalan dostlar, kıvranırken dertlerle,
Hicret yolu bizlere, bin bir çile veriyor.
Allah’a binler şükür, bizler zalim değiliz,
Zulmedilen biz olduk, zulme taraf değiliz,
Ülkeyi pisletenler, “terörist” diyor bize,
Bizler birer “şakirdiz”, Tiranistler değiliz.
Gaybubette olanlar, sabır-dua bekliyor,
Meriç nehri durmadan, kan-kızılı akıyor,
Hicret’e azmedeni bilinmezler beklerken,
Hapiste olan dostlar dua dua kaynıyor.
Rabbim, Sen bizim için, yaralara merhemsin,
Rabbim, Sen bizim için, duada tek melcemsin,
Rabbim, Sen’i anmakla, secdem yakarış olur,
Rabbim, Sen bizim için, havada oksijensin.
Önder, artık konuşma, duanın vakti bu an,
Kalbin ve hal dilinle, durmadan Allah’ı an,
Efendimiz (sav) durmadan, başımızı okşarken,
Resȗl’e (sav) varmak için, bugün işte tam bu an.
