Gözlerini dikmez, dünya malına
Yalnız kefenini alır yanına
Alnı açık gider dost diyarına
Yolları gözlenen kahraman budur
Helale harama çok dikkat eder
İhtiyacı kadarını yer, içer
Fazlası sırtımda, karnımda yük der
Gıptayla bakılan kahraman budur
Ağyarı gönlünde misafir etmez
Yar der inler, başka bir şey istemez
İnsanlık ağlarken o gülmek bilmez
Dünyayı düzelten kahraman budur
Zaferden nefsine hiç pay çıkarmaz
Verilse de “İhtiyaç yok” der, almaz
Parmakla gösterilmekten hoşlanmaz
Nefsini gemleyen kahraman budur
Sünnet çizgisinde bir hayat yaşar
Muhtaçları arar, yardıma koşar
Himmet mevsiminde adeta coşar
Sel olup çağlayan kahraman budur
Her şeyi ölçülü, kararındadır
Adaletin, hukukun yanındadır
Hakk’ın hoşnutluğu hep aklındadır
Haksızlık yapmayan kahraman budur
Muhtaç sinelerde halvet etmiştir
Nerde dertli varsa ona gitmiştir
Eliyle gözyaşlarını silmiştir
Mazlumu kollayan kahraman budur
Kışlara direnir, şikâyet etmez
“Neden hep musibet başımda!” demez
Dilini beddua ile kirletmez
Düşmanlık bilmeyen kahraman budur
Hizmet yurdu bilir fâni dünyayı
Aklından geçirmez köşkü, sarayı
Sabr ile atlatır seli, borayı
Baharı bekleyen kahraman budur
Dünyada yaşarken yolcu gibidir
Aşk u şevkli, heyecanlı, diridir
Tatlı dille güler yüz sebilidir
Kalpleri fetheden kahraman budur
Kimseyi ayırmaz, tutar elinden
Zarar gören olmaz onun elinden
Kin ile nefreti atmış gönlünden
Darılıp küsemeyen kahraman budur
El-âlemin dediğine aldırmaz
Hizmetten bir lahza geriye kalmaz
Allah’tır korktuğu, gayrıdan korkmaz
Yolundan dönmeyen kahraman budur
