Olmasın; bin âlâm toplanıp içime aksa,
Hatta bazı duygularım da sararıp solsa,
Hep başım eşiğinde kalmaya kararlıyım,
Bu aşkın sonu kahreden bir ölüm de olsa…
Elverir ki şu çehremi soldurmasın ağyâr,
Ve olmasın sensizlik gurbeti sineme bâr;
Hevâ-i nefsim başka şeyler mırıldansa da,
Sensin benim için her zaman tek vefâlı yâr…
Tek arzum, “Sen” deyince kalbim neş’eyle dolsun,
Cihan şatafatıyla kimin olursa olsun,
Kalmasın kalbimde dünya alakası asla!..
Yeter ki teveccühlerin gönlüme kurulsun…
Âh! Teveccühünle her dem cayır cayır yansam!..
Kendimden sıyrılarak iştiyaklara dalsam!..
Silsem kendimi kendi gözümden bütünüyle!..
Maiyyetinle ayrılmadan baş başa kalsam!..
Hal bilmez nâdanlar mecnun sansınlar bendeni,
Desinler: O bilinmezlere salmış kendini,
Reh-i sevdada olana ar gerekmez gayri,
Bend etmişse şayet verâlara kemendini…
***
