Gözlerim Yollarda

Yalnız hissediyorum kendimi bu yâd ellerde,

Dolaşıp duruyorum her dem âvâre âvâre;

Ey Sevgili, Sendedir derman bu onulmaz derde,

Dönmüş bütün vuslat demleri birer âh u zâre.

 

Cefalar içindeyim n’olur uzak durma benden!

Sana yönelenlere Sen candan bir vefâdârsın;

Gönlüm hep Seni heceliyor, vazgeçemem Senden,

Nurefşân ikliminle Sen bize dâru’l-emânsın.

 

Bakıver garip gönlüme, deyiver “Artık yeter!”

Dinsin o hiç dinmeyen sinemin âh u enîni;

Derûnumda Sensizlik ateşte yanmadan beter,

Teveccüh kıl garibin gönlüne sevindir beni.

 

Sensin var oluştan gâye, hiç renk atmayan çiçek,

Seninle yaşanmıştı her an bahar üstü bahar;

Sen teveccüh ediversen nevbaharlar gelecek,

Gözlüyor gözlerimiz Seni ey yâr-ı vefâdâr…

 

Asırlar var günlerimiz hep kederle geçiyor,

Bu târumâr gönüller otağın ve billur köşkün;

Şeytan o Sensiz sinelere bayraklar dikiyor,

Duygular târumâr, yığınlar hakikate küskün.

 

Zevkli bir çile şimdi yollarda Seni beklemek,

Geleceğin hayallerimizi süslüyor her dem;

Bugün-yarın deyip hep Sana doğru emeklemek,

Bu bekleyiş kapı kullarına en büyük erdem…

***

 

Bu yazıyı paylaş