Bir çocuğa, bir çiçeğe, bir hayvana sevgi duymayan, merhameti olmayan, insanlıktan nasibini alamamışlara, vicdan yoksunlarına içim çığlık çığlık bugün… Ne çabuk unutuyorsunuz bir zamanlar çocuk
İsyan ahlâkının mütecessid hâli İsmiyle müsemmâ Âsiye annem Alâyışlı melâbis içinde çalım atarak Firavunun yanı sıra yürür Âsiye Annem Mâmeleki dillere destan şöhret-i
Bugün çok perişanım çöktüğüm günlerden biri Böyle garip kalmamıştım belki kırk yıldan beri Kalabalık olsa da yetmiyor, çıkılmıyor içinden Çaresizlik geliyor zor günlerin peşinden
Başı eğik gezmeyin gittiğiniz yerlerde Bir kutlu yolculuktur yaşanılan kaderde Eşimiz, dostlarımız, adımız gurbet oldu Anne-babalar garip, doğanlar garip doğdu Sözlerin tükendiği, buz kestiği
Yaşlar akar yıllardır o sımsıcak yüzünden Bir abide gibisin bugün dertten hüzünden Yürürsün adım adım bir kutlunun izinden Yiğidim öz yurdunda seni sürgünde gördüm
Eşim, “Oğlum bugün hiç su içmeden yattın.” deyip elindeki bir bardak suyla oğlumuzun odasına girdi. Oğlum gönülsüzce suyu içmeden önce cevap veriyordu: “İçtim anne, inanmazsan
