Zaman ye’s içinde, her yan ağlıyor,
Saç nurunu dursun feryad u figân.
Hazanın çarptığı insan ağlıyor,
Sinede ızdırap, dilde el-amân!
Teveccühün kesildi kesileli,
Uzaklaşma Senden değil bizdendi;
Her an esip duruyor hazan yeli
Sensizliğin yarası çok derindi.
Firkatin âlâmı sarmış gönlümü,
Sen olmayınca gönüller içinde;
Hicran soldurdu yeşeren gülümü,
Duyguların veda ettiği demde.
Bir zaman hayallerde hep Sen vardın,
Kirlendi hayal, gel şimdi nerdesin?
Sen her zaman bendelerine yârdın,
Onulmaz bu bende derdi nerdesin?!
Şeytana uyup günah işlediysek,
Yakma bizleri hicran ateşinde;
Seni koyup başka yola girdiysek,
Lütfet yürüyelim her an peşinde!
