Gel, annemin hazin hâli;
Yüreğimi mekân eyle!
Tükenmesin hiç mecali,
Sen derdini bana söyle!
Bilirim, gülmez analar;
Gözleri hep buğuludur.
“Evlat!” diyerek yanalar,
Gönülleri gam doludur.
Lâkin hüzün geçicidir,
Ömür boyu durmaz dilde;
Her gözyaşı bir incidir,
Ziynet olur, kalır gilde.
Annem, sil sen gözyaşını;
Tebessümün daim olsun!
Huzurla pişir aşını,
Sofraların Naîm olsun!
Bak, annemin nur cemâli;
Yüzün, gözün ışık saçsın!
Hâlin ahlâkın kemâli,
Her an hayra kapı açsın!
Git, annemin hazin hâli;
Onun ömrü mamur olsun!
Şeker şerbet yesin kâli,
Gönül evi huzur dolsun!
Gül, ey annem deme niçin?
Böyle diler kızın seher.
Dualarım senin için,
“Âmin!” desin sema ve yer.
