Devran başka başka ama olanlar hep güzel,
Değiştirilmez öyle takdir etmişse Ezel;
Gönüllerimiz Seninle şen-şakrak yaşadı,
Lütfeylesin dahasını Kudret-i Lemyezel.
Teveccüh eylersen yüce dağları aşarız,
Işıktan o nur çağını yeniden yaşarız;
Oluverince o yıldızlarınla diz dize,
Sığmayız mecralara dört bir yana taşarız.
Ezelden esiriniz, ister öldür ister yak,
Vuslat yolunda diller hep Hakk’a yalvaracak;
Dönme yok, eşiğine baş koymuşuz ezelden,
Senin o nurdan kapın bizlere en son durak.
Sevdan tıpkı bir kor gibi kalblerde her zaman,
Aşkın en onulmaz dertlere biricik derman;
Sen bizim için menendi olmayan bülbülsün,
Sensin âh u efgânı dindiren canlara can…
Nevbaharlar gözünden akan yaşlarla gelir,
Çoraklaşmış dört bir yan o yaşlarla yeşerir;
Ve güller açar, bülbüller şakımaya durur,
Asırlık o ölü gönüller bir bir dirilir.
Hep Seni anıyor sineler ey beklenen gül!..
İntizarınla çarpıyor inanmış her gönül;
Yolunu gözlüyoruz ve hep yollarda gözler,
Gel bir kez daha şu mürde gönüllere süzül!..
