Kendini ne sandın, nedir bu hâlin
Biraz dert geldiyse başa be gönül
Dertten şekva etmek yakışmaz bize
Sen de azıcık dert yaşa be gönül
Tamam, ne saray ne de köşkün oldu
Ne dünya malına bir aşkın oldu
Sana kim vefalı, kim yakın oldu
Kimseye olma sen maşa be gönül
Nihayet acizsin, yüksekten esme
Hoş gör, herkesin kusurunu deşme
Önce dinle sonra boşluğa düşme
Dur baltayı vurma taşa be gönül
Sessizce yürekten Cânân’ı çağır
Ne dövün ne şekva et ne de bağır
Dikkat et, batmayasın ağır ağır
Amellerin gider boşa be gönül
Ömür akar gider de tutamazsın
Deme büyük laf sonra yutamazsın
Nedir bu lüks, yorgansız yatamazsın
Ölüm gelir biter neşe be gönül
O’dur dermanın, aşkın, imanın
O’dur biricik sığınak, limanın
Tevbe edip içten istesen affın
Gelir Mevlâ koşa koşa be gönül
