Tazeler ümidini her yeni gün başlarken
Bulutlar rahmet olup üzerine damlarken
Hüzün kaplar Meriç’i geceyi ağırlarken
Taşır yolcularını her gün yaban ellere
Şahit olur suyunu donduran sahnelere
Sinesinde Erenler daldı uzun uykuya
Gittiler el sallayıp şu vefasız dünyaya
Dayanamıyor Meriç gördüğü manzaraya
Kaç mevsimdir ağıtlar dilinde dudağında
Şehitler dizi dizi sağında ve solunda
Kırar zincirlerini beyaz köpüklü sular
Alır gider başını gözü yaşlı dalgalar
Koynunda sıralanmış anne baba yavrular
Artık çok ağır gelir, yükünü taşıyamaz
Kopar kolu kanadı Meriç’in dayanamaz
Mahzundur yıldızları uzun gecelerinde
Koşarlar heyecanla, duramazlar yerinde
Kapanmayan yaralar var gibidir gönlünde
Kan kokuludur Meriç taşıyla toprağıyla
Dile gelip ağlıyor kutlu yolcularıyla
Her gün bir tarafını sanki akrepler sokar
Bir yanında gurbet var, ciğerlerini yakar
Yolcuları son defa dönüp arkaya bakar
Kuğu gibi süzülür Meriç’te gül yüzlüler
Başlar yeni bir fasıl, yakındır güzel günler
