Sınıfa giren hoca, kapıyı kapattıktan sonra “Nǐ hǎo.” deyip kafasını hafifçe aşağıya eğerek sınıfı selamlar. Ardından anlaşılmayan bu dilde birkaç cümle daha söyler ve birkaç kişiye söz vermek ister. Yanlış bir sınıfa gelmiş olabileceğinin tedirginliği ile öğrenciler, etrafına bakınmaya başlar, ama sınıf da hoca da sınıf arkadaşları da olması gerektiği yerdedir. Kendilerini bir fıkranın içindeymiş gibi hisseden öğrenciler, hocanın bu Çince ifadelerle ne demek istediğini anlamaya çalışır. Sınıftakiler hocanın bir şeyler anlatmayı hedeflediğini fark eder ve âdeta fıkranın sonunu beklerler.
Hoca, sınıfı üçerli gruplara ayırır. Onlardan duydukları kelimelerin ne anlama geldiğini yazmalarını ister. Herkes hazır olduğunda, gruplar tahminlerini söyler. Daha sonra hoca, “Sizi bu dili anlamaya motive eden neydi?” diye sorar. Kimi başarı faktörü, kimi eğlenceli olması kimi de öğrenme isteği diye cevap verir. Hocanın ikinci sorusu ise, “Kelimelerin hangi anlamlara geldiğini nasıl idrak etmeye çalıştınız?” olur. İnce bir ses, “Mimik ve jestlerinizden… Mesela ‘Nǐ hǎo.’derken kafanızı aşağıya eğerek bize ‘Merhaba.’ demek istediğinizi anladım.” der. Diğer bir öğrenci, “Etraftaki eşyaları göstererek kelimeyi yavaşça ve vurgulayarak tekrar ettiğiniz için anladım.” diye tahminini dile getirir.
