“Bismillah” diyerek başladın insanlık için büyük bir hayra.
Dert edinip kim senin gibi her kulun imanını kayıra.
Ah, yazdığı risalelerin talebesi olan Üstadımız!
Nurların elmas hakikatlerini anlatmaktır muradımız.
Çam ağacının üzerinde yazdığın iman hakikatleri.
Nice kalblerde canlandırdı sevgi, muhabbet ve şefkatleri.
Hiç eğilmeyen başınla, hayatını bir sepete sığdırdın.
Cehalete açtığın savaşla bütün münkirleri kızdırdın.
Soğuk taş duvarlardan fışkırdı sana verilen o zehirler.
Sızıntılar Çağlayan’a dönüşerek doldu taştı nehirler.
O’nu tanıyanlar zindanda da olsalar bahtiyarlar şimdi.
O’nu tanımayan gafiller, bedbahtlar derekesine indi.
Medresetü’z-Zehra hayalindi, ömrün geçse de tecritlerde.
Dünya sahip çıktı hayaline; yurtlar, kurslar ve mescitlerde.
Zulmü şiar edinenler bir sel gibi akarken dinsizliğe.
Genç nesil, “hayat programı” ile “Dur!” dedi bu densizliğe.
Şakirtlerin ziyarete gelecek çok yakında mezarına.
Ellerinde bahar çiçekleri, duacı olacaklar sana.
İmanlar selamette, millet gafleti üzerinden atarken.
İnşallah gönlün gül gülistan olur huzur içinde yatarken.
