Güzel günler geri mi gelecek?
Kıştayız, hava güneşli, niçin?
Kozasında hareketli böcek
Yeniden hayata doğmak için
Putları kırdı tekrar İbrahim
Gökten ümit yağdı ince ince
Dağıldı şüphe, yok oldu vehim
Güzel oluyor insan sevince
Meryem’in kollarındadır İsa
Beyaz atlılar var yol boyunca
Kızıldeniz’de yürüyor Musa
Ufuk boyanmış renk renk turunca
Geceler aydınlığa hamile
Muştu yüklenmiş esiyor rüzgâr
Dünya muhtaç insan-ı kâmile.
Önümüz bambaşka güzel bahar.
Sesler var asma bahçelerinden.
Bir an pürdikkat kesiliyorum.
Bu ses nal sesi sanki derinden.
Beklenen bu işte, bu diyorum.
İnsanlık muhtaç sevgiye, aşka
Sevgili, Seni bulsa insanlık
Rabbim ne isterim bundan başka
Sensiz dünya cidden çok karanlık.
Maziye bakarken dönüp geri
Kıştayız sanki bahardır fasıl.
İlahî aşkın yaktığı yeri
Saklamak gerekir, ama nasıl?
