Şiir

Bir gün var ki özlüyoruz O gün bizim günümüzdür Her ânını gözlüyoruz O gün bizim günümüzdür   Zulmün kökü sökülecek Küfrün beli bükülecek Tüm yalanlar dökülecek O gün bizim günümüzdür   Defter kitap açılınca Günah...

Hüzün, Nebi (sav) dilinde, sevinci de kapsıyor, En mutlu anda bile, gözden yaşlar akıyor, Değil mi ki bizler hep, çileyi rahmet bildik, O “mukaddes hüzün” ki, bize...

Arzım ey dost hevâîlik içindeki hâlim, Bırakmadı yakamı hiçbir zaman o zâlim; Haşyetle ürpermesi kalbimin tüm âmâlim, Aşk u iştiyaktan mahrumiyettir melâlim.   Geçsin ayrılık demleri birer serap gibi, Cayır...

Her zaman sinemde âteş-i hicran yanmakta, Leyl ü nehâr bu garip gönül Seni anmakta; *** Gamla-kederle tatlı hülyalara dalarak, Sızlıyor gönlüm, n’olur bir kez şu bendene bak. *** Hayalin olsun...

  Unuttuk kendimizi, her şeyin zevki de gitti, Hazan esti, tatlı hülyalarımızı eritti; Ümidimiz teveccühe bağlı, bunda şüphe yok, Bilinmez, o “Erhamür’r-Râhimîn” ne murat etti!..   Sırada hoş bir tecellî...

Sevgi bir diriliş iksiridir ölü canlara, Âb-ı hayat sunar Hakk’a müteveccih efkâra. *** Bilmezdik aşkı, sevgiden mesajlar sundun bize “Leylî, Leylî!” deyip sevginle geldik kendimize. *** Gönül her zaman bekler...

Bir dipsiz kuyu ki herkes irkilir Düşersen dert ile deva verilir Sultanlık yolunda hilkat giyilir   Varsın zalimlere kuyu görünsün Yusuf kuyularda aşka bürünsün   Yaraya merhemdir cefası cevri Korkmadan içersin sunduğu...

Öldür beni benliğimle, dirilsin Şahlanan gönlüm yalnız Sen’i sevsin; Ruh dünyamda hep cemâlin tüllensin, Ağyâr alakası silinip gitsin…   Gönlümü hep teveccühlerle kuşat!.. Ruh kapılarını ağyâra kapat!.. Vicdan hep Seninle inlesin...

Ne elem ne gam kalır kalb Seninle birleşince, Duygularda ney sesi duyulur inceden ince. *** Ses katar kalb telleri bu vuslata inleyerek, Şeb-i arûslar yaşanır, “Geldim Sana!” diyerek. *** Tatlı...

Buralar mı? Mevsim kış, donmuş şadırvan, Hava ayaz, buz tutmuş akan kurnalar. Ah bir bilsen! Bahara vurgun bahçıvan. Dönecekler... Şimdi gurbette turnalar. Kaderlerine zalimin ağı düştü. İffetin bedeli midir...