Hüseyin Yakup isimli bir arkadaşım vardı. Eşi, iki çocuğu ve yaşlı annesiyle yaşıyorlardı. Dürüst ve başarılı bir bürokrattı. Annesinin böbrek rahatsızlığı olduğu için devamlı onu
Kayboldun gözden sisli bir havada çekerken kürekleri. Bilmesin nesiller nehirlere köprü olmuş bedenleri. Gündüz güneş, gece ay seyretti kavuşmayan yürekleri. Koparıldı bedenden bir uzuv gibi
M.Ö. dokuzuncu asırda yaşayan İzebel, Sidon (Fenike) Kralı I. Ethbaal’ın kızıdır. İzebel’in kibirli, acımasız ve pervasız bir karakteri vardı. Prenses olması sebebiyle de güçlü bir
Bir bahar esintisi var havada, tüm yeryüzünü kaplayacak; Önünde rahmet bulutları, her an çiselemeye başlayacak. Bir sekine iniyor semadan, cihanı huzurla dolduracak; Bir ruh gibi
Bir hayalim var, bulutların dahi fevkinde İnananlar bir gül devri yaşatma azminde Savaş yok, zincirler kırık, nefret sükût etmiş Sema inliyor sanki, herkes şükür bezminde
Bir millet arıyorum, vefasızlık etmeyecek. Önce alkışlayıp daha sonra öldürmeyecek. Puslu havalar ihanet kokarken buram buram. Korkmayıp gölgesinden yer açacak sinesinden. Dimdik duracak hepsi, yedisinden
Peygamber ocağında yok edilen peyman için, Masum gırtlakları sıkarken çıkan her can için, İzbe hücrelerden sızıp fışkıran al kan için, Ben toprak olur, çamur olur,
Yöneticilerin kıyametini, yani toplumdan dışlanmasını ve sonunu getiren dört sebep vardır. Bunlar kibir, para, makam ve şehvet düşkünlüğüdür. Sağcı-solcu, faşist-komünist, dindar-ateist, demokrat-diktatör diye ayrılmadan, yöneticiler
