Uzayıp giden gecelerde Seni düşünmek,
Kanayan gamgîn kalbime Lokman’dan bir şifa,
Firkat günlerini yâd edip her dem inlemek,
Yaralı sinem için hem cefa hem de safa…
Çağrıma cevap alır ümidiyle yaşadım,
Bazen tekleyip derin bir hicrana gömüldüm;
Cürmümle beraber, Seni anmakla hep şâdım,
Yetmedi takatim vuslat için, hep süründüm…
Ellerim havada iç döküyorum Allah’a,
Bırakmasın bu yaralı sinemi dermansız;
Düşürmesin inkisâr içinde âh u vâha,
Terk etmesin bendesini aşksız, iştiyaksız…
Hep O’nu düşüneyim derinlerden de derin,
Kalbimde ve ruhumda sürekli O bulunsun,
Hülyası nuru olsun karanlık gecelerin,
Bana dilinden, dudağından kevserler sunsun…
***
